Na de heftige gebeurtenis wilde ik eigenlijk vooral slapen. Maar er waren steeds vreemde mensen die me wakker maakten en gingen plagen. Al dat gefriemel aan mijn lijf. Ze deden hetzelfde bij mama, dat zag ik wel. Ik hoop niet dat dit ons huis wordt, het is hier niet heel gezellig. En al die vreemde mensen in witte jassen die steeds binnen lopen.
Ik heb ook lieve mensen gezien. Een mevrouw die veel op mama lijkt, maar dan ouder. Ze zei dat het oma was. En een meneer die erbij was, opa. En twee kindjes, die vond ik een beetje druk. Dat zijn mijn broer en zus. Daar moet ik nog maar even aan wennen. Hopelijk hebben die niet al te veel aandacht van mama nodig want ik heb mama hard nodig!
Weet je wat echt FANTASTISCH is? In de buik kende ik dit gevoel nog niet want toen was er altijd eten aanwezig, maar nu ervaar ik soms een gevoel van honger. Heel gek. Ik moet dan echt huilen want ik vind het een naar gevoel. Maar weet je wat mama dan doet? Ze houdt me dicht tegen haar aan en ik mag uit haar borsten drinken. Het fijnste gevoel van de wereld, zo lekker dicht bij haar. Dan voel ik me weer fijn en warm en mijn honger verdwijnt.
Een dag later zie ik mama de spullen inpakken. Ze lijkt zich weer veel beter te voelen, fijn! We kunnen naar huis. Want dat dit niet ons huis is, had ik wel door.
Thuis is het veel fijner, er is veel speelgoed, al kan ik daar nu nog niets mee behalve naar kijken. Er staat een box met een fijn babynestje erin met een lekker warme kruik. Daar slaap ik heerlijk in. Er komen af en toe mensen langs. Gezellig op bezoek bij mama, om mij even te zien en om mama te helpen. Het gaat goed met ons. Ik ben heel blij dat ik er ben!
@RobinFotografie
Reactie plaatsen
Reacties